Met Van Perlo… in Oostenrijk

Onze wereldreis is officieel natuurlijk nog niet begonnen, dus met dit reisverhaal over Oostenrijk spelen we een beetje vals. Maar met een goede reden…vinden we zelf. We willen jullie namelijk graag een indruk geven wat voor soort reizen en vakanties wij leuk vinden en hoe we die beleven.

Het had weinig gescheeld of hierboven had gestaan ‘Met Van Perlo… in Peru’, want twee jaar geleden hadden we een vierweekse vakantie geboekt naar Peru, maar die reis kon vanwege alle coronamaatregelen op het laatste moment helaas niet doorgaan. We hebben de plannen toen snel omgegooid en zijn gaan wandelen in de Oostenrijkse Alpen. Dat was zo goed bevallen dat we het jaar daarop weer dezelfde kant op zijn gereden.

Tijdens de eerste vakantie was onze uitvalsbasis een simpel appartementje in het gemoedelijke Alpendorpje Ramsau am Dachstein. Bij het boeken van het appartement zat een ‘Sommercard’ inbegrepen. Super handig, want daarmee krijg je gratis toegang tot parkeerplaatsen waarvandaan wandelroutes beginnen, en je krijgt korting bij het gebruik van gondelliften en plaatselijke attracties zoals zwembaden.

Vanuit ons appartement maakten we meerdere dagtochten door één van de waterrijkste gebieden van Oostenrijk. De paden zijn allemaal in overvloede gemarkeerd met de kenmerkende rood-witte verfstrepen van de Oostenrijkse vlag. Je hoeft je dan ook echt geen zorgen te maken dat je verdwaalt, want in combinatie met de bordjes langs de bergpaden is de route niet te missen. Het is natuurlijk wel handig om voor de zekerheid altijd een ouderwetse wandelkaart van het gebied in je rugzak mee te nemen of een app (bijvoorbeeld Bergfex) op je telefoon te installeren voor het geval je in dichte mist belandt. We verwisselden onze bergschoenen sommige dagen voor onze slippers, tot grote blijdschap van onze tere, zere voetjes. Dan rolden we ons badlaken uit op een groene grasweide bij een gemeentelijk buitenzwembad om bij te komen van de (soms lange) tocht die we de dag daarvoor hadden gelopen.

Afgelopen zomer gingen we naar Neustift im Stubaital en gooiden we het over een iets andere boeg. Stubaital is een bekend wandelgebied met één van de populairste huttentochten in Oostenrijk langs de ‘Höhenweg’. Het is een meerdaagse wandeltocht (dus rust voor de voeten en benen zit er niet echt in) bestaande uit 8 etappes, waarbij je langs verschillende berghutten komt waar je kunt overnachten. Van deze tocht deden wij 5 etappes en reserveerden van tevoren (wat echt nodig is in het hoogseizoen) bij 4 hutten een slaapplek. Het is een pittige wandelroute, waarbij de classificaties van de paden allemaal zwart zijn. Oftewel, paden die alleen geschikt zijn voor de ervaren en beoefende bergwandelaar zonder hoogtevrees. Nou zijn Maaike en ik allebei niet bepaald ervaren wandelaars, maar met name die hoogtevrees is wel een dingetje bij deze tocht. Je moet namelijk vaak met handen en voeten langs steile rotswanden naar boven of beneden klauteren. Gelukkig hangen er wel staalkabels die in de rotsen geslagen zijn voor meer houvast. Maar mocht je zelf overwegen om (een deel van) deze tocht te doen, hou daar dan rekening mee.

Wandelen in de Oostenrijkse bergen is simpelweg fantastisch…mits je het niet erg vindt om vroeg uit de veren te gaan en af en toe een beetje af te zien. Wat kregen wij er voor terug? Afgelegen idyllische plekjes bij bergmeren, steenlawines (op veilige afstand), een adrenaline rush bij spannende stukjes op de route, kennismakingen met de lokale (wilde) dieren (wel je beleefd voorstellen natuurlijk), witbiertjes die niet op twee handen te tellen zijn, uitgewisselde (reis)verhalen met mensen die aan de andere kant van de wereld wonen, een mentale rust waar je u tegen zegt, en imposante vergezichten van ruige natuur, watervallen en groene bergketens.

Maaike heeft er ontzettend veel voor over om mooie foto’s te maken, want de dure en behoorlijke zware fotocamera en bijbehorende lenzen werden beide vakanties tot de grootste hoogtes mee de berg op gezeuld. Die vastberadenheid zal tijdens onze wereldreis niet anders zijn, dus zullen we ook dan op de meest afgelegen plekken prachtige foto’s kunnen maken!