Aankomst Cancun

YES! De grote oversteek naar Midden-Amerika is een feit. Na een korte tussenstop op Cuba zijn we aangekomen in Mexico. Het was een prima vlucht, waarop we zelfs een lekkere vegan maaltijd voorgeschoteld kregen.

Bureaucratische rompslomp

Om Mexico in te komen hoef je geen negatieve PCR-test of vaccinatiebewijs te laten zien. Vrij apart, maar wel minder stressvol voor ons. Het overige papierwerk kost alleen wel wat bomen. In Nederland moesten we online al twee formulieren invullen over Covid-19. Vervolgens nog twee in het vliegtuig (zeggen dat je gezond bent en dan is het helemaal bueno), met de mededeling dat dit nodig is voor de Mexicaanse autoriteiten op het vliegveld. Dan ben je er wel toch zou je denken, maar nee hoor… Na een vlucht van 13 uur(!) stappen we uit het vliegtuig. We vouwen onszelf uit en lopen het eerste trappetje af. Om de hoek staat een mevrouw breed glimlachend te wapperen met het volgende papierwerk dat we mogen invullen. Het is veelal in het Spaans dus in de rij voor de paspoortcontrole staan alle Nederlanders onderling te overleggen wat ze waar zullen invullen. Gezellig. De douanier lijkt het vervolgens niks te boeien wat er op dat papiertje staat. Geinig. De verdere controles en het ophalen van de bagage gaan gelukkig allemaal vlot, dus we lopen sneller dan gedacht het vliegveld uit.

Strontvliegen

Het eerste wat de meeste toeristen willen doen is pesos in hun portemonnee hebben. Dus op naar de geldautomaat! De eerste die we tegenkomen spuugt geen geld uit, dus met een groepje andere backpackers gaan we op speurtocht naar een werkende. Lopend in en rond het vliegveld zwermen de “behulpzame” mannetjes als strontvliegen om ons heen voor een huurauto, taxi of een simkaart. We vinden een werkende geldautomaat, kopen een simkaart bij een winkeltje waar geen opdringerige mannen bij staan en proosten even later op het begin van ons avontuur met het groepje backpackers. Dan is het tijd om vervoer te vinden naar het centrum van Cancun, waar ons hotel ligt. Zodra je naar buiten stapt ben je weer de stront met geld voor de strontvliegen. Nadat we een kaartje hebben gekocht voor de normale OV-bus en ik zwaaiend met het gekochte roze kaartje richting het busstation loop, laten de strontvliegen (inclusief beteuterd gezicht) ons met rust.

Hotel

We besluiten het laatste stuk van het centrum naar het hotel te lopen. Het is al donker, maar locals zeggen tegen ons dat het veilig is, dus daar vertrouwen we op. Het voelde wel oke-ish, maar nog een beetje onwennig, zeker als je van de hoofdweg afgaat. Ondertussen zijn we (op wat korte powernaps na) bijna 24 uur wakker. Dus eenmaal in onze hotelkamer springen we onder de (behoorlijk koude) douche en ploffen vervolgens ons bed in. We kunnen lekker uitslapen, want morgen nemen we om 11.00 uur de ADO-bus naar Isla Holbox!