Met Van Perlo… van Townsville naar Port Douglas

Het derde deel van onze roadtrip langs de oostkust van Australië gaan we van Townsville naar Port Douglas. We komen vooral in aanraking met veel dieren. Sommige daarvan zoeken we bewust op en zijn lief en uniek. Andere dieren komen we ongepland tegen op ons pad en die zijn toch wat spannender.

Magnetic Island

Na de zeilboottour rijden we verder noordwaarts langs de oostkust richting Townsville. Pas nadat we daar op de camping onze tent hebben opgezet, komen we erachter dat de twee meiden die achter ons in een tentje slapen wel verdacht veel lijken op verslaafde prostituees. Het is triest om te zien hoe ze schichtig om zich heen kijken en zich schamen voor hun situatie. We voelen ons er in ieder geval niet onveilig en laten onze tent en auto de volgende dag staan. Stephan en Wianke halen ons namelijk op en samen gaan we een dagje naar Magnetic Island. Nog voordat de ferry uit de haven vaart zien we al dolfijnen speels langs de boot springen. Prachtig! Met een gehuurde auto verkennen we het eiland, met als eerste stop Butterfly forest walk. Zoals verwacht zien we mooie vlinders rondfladderen, maar we zien ook grote vleermuizen hoog in de bomen hangen en we komen oog in oog te staan met een gigantische gouden bolweverspin die op ooghoogte midden op het pad in z’n web hangt. Dat is even schrikken hè…

Lichtpuntje

Daarna hebben we het fantastische idee om midden op de dag naar een uitkijkpunt bovenop een berg te wandelen. Normaal bereiden we ons wel goed voor, maar dat is er op één of andere manier nu niet van gekomen. Op onze slippers en met te weinig water lopen we een onduidelijke en rete steil pad naar boven. Maaike is not amused en het uitzicht is alle moeite ook niet waard. Het enige lichtpuntje is dat we voor het eerst in Australië een slang tegenkomen. Het is geen grote, maar hij lijkt niet bang voor ons als ie over het pad kronkelt, dus we doen wel even een stapje opzij. Eenmaal terug bij de auto zijn we oververhit, dus we nemen een verkoelende duik bij Geoffrey Bay. Vlak daarnaast lopen we een stukje langs de kust, waar we kleine rotskangoeroes tussen de grote rotsen zien zitten. Erg schattig. Dan is het tijd om op zoek te gaan naar de dieren waarvoor we in eerste instantie überhaupt naar dit eiland zijn gekomen. Daarvoor moeten we naar de Forts walking track.

Eucalyptus

We parkeren bij een kleine parkeerplaats en volgen de borden naar de ruïnes van het fort bovenop de berg. Deze waren tijdens de Tweede Wereldoorlog in gebruik, aangezien de Japanners het nodig vonden en het het gekke idee hadden om Australië aan te vallen. We lopen in een bos van eucalyptusbomen, dus je kan wel raden waar we naar op zoek zijn. Juistem, koala’s. Maaike is (zoals gewoonlijk) degene die de beste ogen heeft en een koala beschut maar dichtbij op een tak ziet slapen.

De kans dat we ze slapend zien is nogal groot, want koala’s slapen tussen de 18 en 22 uur per dag. Dat komt dan weer door hun trage stofwisseling die ze nodig hebben om de giftige stoffen uit de jonge eucalyptusbladeren te verwerken en de kleine hoeveelheid voedingsstoffen eruit op te nemen. Het spotten van de tweede koala laat even op zich wachten, maar hij is zowaar wel in beweging. Niet voor lang, want nadat ie twee meter hoger in de boom een fijn plekje heeft gevonden gaan z’n ogen weer dicht. We zijn inmiddels op de top van de berg waar we door de oude bunkers en ruïnes lopen en genieten van het uitzicht. Op de weg terug naar de auto krijgen we pijn in onze nek van het speuren naar de koala’s. De zoektocht wordt wel vergemakkelijkt, want we komen erachter dat mensen met takjes op de grond een pijl maken die in de richting wijst van de plek waar een koala is gespot.

In totaal zien we vier schattige koala’s en horen er nog veel meer. Koala’s maken namelijk een fascinerend geluid dat nog het best valt te omschrijven als de combinatie van een bulderend hert en een knorrend varken. Daarna is het alweer tijd om terug naar het vasteland te gaan en we sluiten de mooie dag af met een lekker ijsje bij de lokale supermarkt. Yes! Eindelijk koala’s in het wild gezien.

Poriën

De volgende dag stappen we weer in Bruce en rijden (via een McDonald’s voor een intermezzo met goed internet) naar Girringun National Park. In dit woud nemen we een kijkje bij de imposante Wallaman waterval. Eerst zien we ‘m van bovenaf 269 meter langs de klif naar beneden kletteren.

Daarna wandelen we de kloof in via het (volgens de bordjes “gevaarlijke”) pad. Het is om sommige stukken een beetje steil, maar daar is dan ook wel alles mee gezegd. Na een half uur komen we aan bij de voet van de waterval. Vanaf onderaf maakt de hoogte en gigantische waterstroom nog meer indruk. Het zweet ontsnapt uit al onze poriën als we terug omhoog lopen, dus een koude douche bij de basic camping van afgelopen nacht kunnen we nog wel een keer gebruiken.

Dan is het tijd om naar Etty Bay beach te rijden. Het is een prachtige baai, met helder zeewater, een parelwit strand met grote rotsblokken, palmbomen en aan de rand een mangrove. We slapen op een camping direct aan het strand, dus wat wil je nog meer? Precies, een lekker koud biertje. Als ik dat tegen een man zeg die langsloopt antwoordt ie met “Do you want one?”. Nou, daar zeggen we geen nee tegen natuurlijk!

Cassowary

De volgende ochtend krijgen we interessant bezoek van een cassowary. Deze bijzondere vogel wordt gezien als de gevaarlijkste ter wereld. Het lijkt op een emoe, maar dan met een hard punkkapsel en een blauwe kop. Met hun enorme poten met drie grote scherpe nagels kunnen ze flink uithalen, maar deze cassowary is gewend aan mensen en doet simpelweg z’n dagelijkse ochtendwandeling over de camping. Na ons ontbijt vertrekken we richting Cairns waar we een regeldagje hebben. Maaikes oplaadpoort van d’r telefoon is namelijk overleden, dus dat moet even opgelost worden. We sluiten de dag iets ten noorden van Port Douglas af. We genieten op de schattige camping in het zwembad en het uitzicht over de rietsuikerplantages. Op de achtergrond zien we de regenwoudbergen van het Daintree National Park, één van de oudste regenwouden ter wereld waar gaan we morgen heen gaan.