Met Van Perlo… op Nusa Lembongan

Nusa Lembongan is een klein eiland waar je kunt luieren op het strand. Ook kan je goed snorkelen met hele vette zeedieren.

Eb

Vanaf Nusa Penida nemen we met 10 man (plus een baby en een scooter) een bootje naar het naastgelegen eiland Nusa Lembongan. We dumpen onze spullen bij ons nieuwe verblijf en springen gelijk op de scooter. We bezoeken verschillende strandjes, waaronder Mushroom en Dream beach en we hebben een koffiepauze bij Cookies Coffee. Daarna nemen we een kijkje bij Devil’s Tears. Hier zouden de golven tegen kliffen en rotsen uiteen moeten klappen, maar er is weinig spektakel. Een local vertelt dat het komt doordat het nu eb is, dus dat we beter morgen rond lunchtijd terug kunnen komen. Ah ja, dat klinkt wel logisch. Doen we dat. We sluiten de dag af met een gezellig diner aan het strand bij Ombak Zero Waste Café.

Reuzenmanta

De volgende ochtend staan we opgewekt op. We gaan op snorkeltour en hebben stiekem wel hoge verwachtingen. De eerste snorkelplek waar we met de jukung naartoe varen heet namelijk Manta bay. Dan zou je toch denken dat we daar manta’s gaan zien. We varen de baai in, zetten onze snorkels op en springen het water in. Binnen een minuut is het al raak! Een metersbrede reuzenmanta zwemt onder ons door. Wauw, wat een wonderlijk wezen. Het is gelijk duidelijk waarom ze ook wel vlinders van de zee worden genoemd. Ze bewegen zo sierlijk door het water en als de manta op nog geen meter afstand van ons een bocht naar rechts maakt, kunnen we z’n platte witte buik met kieuwen van dichtbij bewonderen.

Gracieus

Helaas zijn we niet de enige hier, dus we kunnen niet lang in alle rust genieten van de manta. Een ander nadeel is dat er best wat plastic afval in het water ligt. We vragen ons hardop af hoe de manta’s het hier überhaupt overleven aangezien ze met open mond rondzwemmen op zoek naar kleine visjes en plankton. Ondanks de drukte en viezigheid is het nog steeds een bijzondere ervaring en kunnen we genieten als er even later nog een prachtige manta gracieus voorbij zwiert. Dan is het alweer tijd om naar de volgende snorkelspots te varen. Beide plekken, Secret beach en Crystal bay, zijn een stuk minder spectaculair, maar nog steeds leuk. Alsof de hele cast van Finding Nemo zich hier heeft verzameld, waarbij de maskerwimpelvis toch wel de opvallendste verschijning is.

Timing

Terug op Lembongan spoelen we het zoute zeewater van ons af in het zwembad. Daarna scooteren we naar Devil’s Tears waar ons toegangskaartje van gisteren ook vandaag nog geldig is. Sommige gierige toeristen proberen het hutje van de ticketverkoop te omzeilen, maar die worden gelukkig in de kraag gevat. We zien gelijk al dat de golven met hoogtij een stuk harder tegen de kust aanslaan. Om de paar minuten resulteert het ritme van de golven in kolossale beukers die tegen het vulkanisch gesteente uiteen spatten. Het is een waar spektakel en Maaike blijft lang fotograferen en filmen. We hebben wel een goede timing, want net als we weglopen en op een hogere plek het natuurgeweld aanschouwen klapt een golf uiteen op de plek waar we net nog stonden.

Hutje mutje

In de namiddag rijden we over Yellow Bridge (what’s in the name) naar het naastgelegen Nusa Ceningan. Daar nemen we een kijkje bij Blue Lagoon, waar het turquoise zeewater tussen de uitgeholde vulkanische kliffen kolkt. De volgende ochtend worden we met al onze spullen naar de haven gescooterd. Daar wachten we op de ferry naar het volgende eiland Gili Trawangan, maar het verloopt nogal chaotisch. De ferry die we geboekt hebben gaat (of bestaat) niet en de ferry waarmee we uiteindelijk wel gaan is precies de ferry die we wilden mijden vanwege slechte recensies. We varen uiteindelijk twee uur later dan gepland vanaf Nusa Lembongan en we zitten hutje mutje met bezwete lijven in een broeierige boot. Maar hé, we komen er wel.