Met Van Perlo… in Christchurch

We sluiten onze reis door Nieuw-Zeeland af in Christchurch. Een karaktervolle stad met een interessante recente geschiedenis, waar we goed tot rust komen.

Typisch

Het einde van ons avontuur in Nieuw-Zeeland is in zicht. De komende twee weken zijn we in Christchurch, waarvan we de aankomende dagen bezig zullen zijn met de verkoop van Sam. Maar eerst gaan we nog één keer op pad met Madelon en Thomas. We proppen ons vol bij de vegan fastfoodketen Lord of the Fries (hoe typisch) en maken een korte wandeling door het gemoedelijke stadscentrum. We hadden van tevoren niet verwacht dat we een maand lang met andere reizigers zouden optrekken, maar het was een keileuke tijd met deze gekke, gezellige Brabanders. We geven ze de volgende ochtend een dikke knuffel en spreken af dat we elkaar in Nederland zeker weer gaan zien.

Spraakzaam

De focus ligt de dagen daarna volledig op de verkoop van Sam. Dat verloopt alleen wat minder soepel dan verwacht, waardoor we die dagen meer stress hebben dan ons lief is. Achteraf gezien misschien onnodig, want uiteindelijk verkopen we Sam voor een goed bedrag en kunnen we nog ruim een week lekker ontspannen in Christchurch. Dat doen we vanuit een Airbnb. We verblijven in het noorden van de stad, bij de spraakzame veertigers Phil en Dan en hun drie speelse katten. Een lekkere plek om bezig te zijn met onze foto’s, reisverhalen en verdere reisplannen. Af en toe doen we samen met Phil en Dan een filmavond, maar we nemen ook geregeld de bus naar het centrum.

Bejaard stel

Wat overigens opvalt tijdens onze busritten, is dat de chauffeurs (die vaak de pensioenleeftijd duidelijk gepasseerd zijn) de tijd (kunnen) nemen om hulpbehoevenden en ouderen van dienst te zijn door te wachten, te helpen of iets uit te leggen. We vinden onszelf trouwens als een bejaard stel klinken als we hardop uitspreken dat we de botanische tuin aan de rand van de stad verrassend mooi vinden. Gelukkig zijn Guido en Charlotte, met wie we samen door het park struinen, het met ons eens. Het is groots aangelegd en heeft een verscheidenheid aan reusachtige bomen, een rozentuin, een tropische binnentuin en kleurige bloemen in mooie vormen en namen waar we nog nooit van gehoord hebben. In dit deel van de stad staan ook de oudere gebouwen, zoals het kunstcentrum en de universiteit. Eindelijk een stad met wat karakter. En dan te bedenken dat een groot deel daarvan verloren is gegaan.

Red zones

In 2010 en 2011 is Christchurch namelijk overrompeld door verwoestende en dodelijke aardbevingen. Met Phil en Dan kijken we de aangrijpende documentaire “When a city falls” en de volgende ochtend gaan we naar het kleine Quake City waar we nog meer leren over de oorzaak en heftige gevolgen van de aardbevingen. Als we naderhand door de stad lopen vallen een paar dingen ineens meer op. Niet alleen de imposante kathedraal in het hart van de stad staat in de steigers, maar ook veel andere (oude) gebouwen. Nagenoeg alle nieuwbouw is laagbouw en er is veel parkeergelegenheid, simpelweg omdat op deze zogeheten “red zones” niet meer gebouwd mag worden. De aardbevingen hebben duidelijk hun sporen achtergelaten. Het pijnlijke, het is niet de vraag of, maar wanneer de volgende klapper de stad gaat treffen.

Buizenpost

Het grootste gedeelte van onze tijd in Christchurch struinen we door de stad. Het kunstmuseum valt wat tegen en de slechte komedie “Cocaine bear” die we in de bios kijken is vermakelijk, maar geen aanrader. Verder spenderen we veel tijd in gezellige koffie- en eettentjes. Vooral de foodmarkets “Riverside” en “Little High Eatery” vallen bij ons in de smaak. Jammer dat dit concept nog weinig te zien is in Nederland. Ook het café “C1 Espresso” in een oud postkantoor is geinig. Het oude buizenpost transportsysteem is nog steeds in gebruik, maar nu om je friet naar je tafel te schieten. Ons machtige en lekkere gebakje wordt gelukkig gewoon door de serveerster gebracht.

Ultiem genoten

Om het Nieuw-Zeeland cirkeltje rond te maken, spreken we de laatste avond af met Loïs en Cloe. Drie maanden geleden ontmoetten we ze toen we onze campervan gingen kopen. Nu praten we elkaar op onze laatste avond bij over onze reiservaringen. Op het dakterras drinken we bier en spelen we kaartspelletjes met goede live muziek op de achtergrond. We hebben ultiem genoten van het reizen in een campervan door Nieuw-Zeeland. De vrijheid, de fabuleuze natuur en de gastvrije, behulpzame mensen zullen ons altijd bijblijven. We hadden hier dan ook prima langer kunnen blijven, maar we hebben ook heel veel zin in het volgende avontuur. Dus op naar Indonesië!