Met Van Perlo… op Isla Santa Cruz

We beginnen ons Galapagos avontuur op Isla Santa Cruz waar we de fabuleuze biodiversiteit aan flora en fauna boven en onder water ontdekken.

Aftikken

Vanaf Lima vliegen we eerst naar de stad Guayaquil die op het Ecuadoriaanse vasteland ligt. Op de Galapagoseilanden moet je (bijna) alles contant betalen en tegelijkertijd schijnt pinnen daar nogal moeizaam te gaan. Dus proberen we hier alvast geld uit de muur te trekken, maar dat lukt slechts mondjesmaat. Met een paar honderd dollar op zak vliegen we door naar de Galapagos, naar Isla Baltra om precies te zijn. Nog voordat we op het vliegtuig stappen mogen we 30 dollar p.p. aftikken voor een toeristenkaart en bij aankomst op het eerste ecologische en “groene” vliegveld ter wereld, mogen we nog eens 100 dollar p.p. aan toeristenbelasting neerleggen, in cash. Vervolgens nemen we de bus naar de pont à 5 dollar p.p., het pontje zelf à 1 dollar p.p. en vervolgens weer een bus naar het stadje Puerto Ayora à 5 dollar per persoon. Kort samengevat: we zijn blij dat we nog even gepind hebben op het vasteland, anders waren we misschien niet eens bij ons hostel gekomen. We krijgen een warm onthaal bij ons hostel dat door een lief gezin wordt gerund. Ze helpen ons met het maken van een planning en reserveringen voor de komende 10 dagen op de Galapagos, zodat we ontspannen kunnen genieten van al het moois dat de Galapagoseilanden te bieden hebben.

Reus

De volgende ochtend brengt de man des huizes ons naar ‘Los gemelos’. Dit zijn twee diepe ronde kraters, een soort sinkholes van ondergrondse magmastromen die gestolt en ingestort zijn. De grond is duidelijk vruchtbaar, want de kraters zijn weelderig groen. Daarna gaan we door naar een ranch waar reuzenschildpadden vrijuit kunnen rondlopen. De gids vertelt ons allemaal leuke feitjes, bijvoorbeeld dat mannetjes te herkennen zijn aan de grote(re) staart, dat ze maar liefst 4 à 5 kilo gras per dag eten, de oudste schildpad hier zo’n 200(!) jaar oud is en de grote mannen wel 400+ kilo wegen. Ze groeien niet oneindig door, want rond hun 50ste verjaardag zijn ze uitgegroeid. We moeten op gepaste afstand blijven, maar horen ook dan nog het heftige geluid als ze diep ademhalen. Alsof een kat blaast. Het is indrukwekkend om te zien hoe de levende dinosaurussen met hun kolossale pantserschild en een soort olifantenpoten overal (uiteraard op hun gemak) doorheen banjeren. We nemen ook nog een kijkje bij de naastgelegen lavatunnels. Niet heel bijzonder, maar leuk om gezien te hebben nu we er toch zijn. In deze ondergrondse grotten wonen een paar uilen die zich in een hoekje verstoppen en terwijl we door de grotten lopen vertelt de gids dat een deel hiervan twintig jaar geleden is ingestort. Toch blij dat we snel weer ‘buiten’ staan.

Boobies

We verspillen hier op de Galapagos geen tijd, want op dezelfde dag doen we ook nog een excursie door een baai dichtbij het stadje. Het is een goedkoop tourtje (voor Galapagos begrippen), dus we verwachten er niet teveel van, maar al aan het begin blijkt dat dat onterecht is. We duiken het water in en na een paar minuten snorkelen zien we een flinke zeeschildpad langs de rotsige kust zwemmen. We hebben ze al gezien in Curaçao, maar deze is een stuk groter. Even later zien we er nog meer en kunnen we een tijdje genieten van hun sierlijke zwemkunsten.

Na het snorkelen leggen we bij een steiger aan, waar een zeeleeuw op ligt te zonnen. Langs de steiger krioelt het van de prachtige krabben die, geen grap, Grapsus Grapsus worden genoemd. Hun glimmende kleuren van oranje-rood, wit en blauw-paars staan in schril contrast met de beesten die we tegenkomen als we een stukje landinwaarts lopen. We struikelen daar zowat over de tientallen zwarte leguanen die (pontificaal op het pad liggend) op de lavastenen goed gecamoufleerd zijn. Sommige lijken niet van ons gediend, want die spugen als we langslopen. Althans, dat denken we in eerste instantie, maar wat blijkt: door het zeewater hoopt zich zout op in het lichaam en dat niezen ze zo nu en dan even goed uit. Nog steeds niet heel smakelijk. We lopen verder langs wat cactussen die zichzelf aseksueel weten voort te planten. Wie wel een maatje nodig heeft om een volgende generatie op de wereld te zetten, is de blauwvoetgent, hier beter bekend als de “Blue footed booby”. Die naam hebben ze te danken aan hun uiterlijk en de Spanjaarden. De vogels hebben namelijk cartoonish blauwe voeten en ze zien er op land behoorlijk onhandig uit. Vandaar dat de Spanjaarden ze ‘bobo’ noemden, wat ‘dom’ betekent. Voor de voortplanting geldt, hoe donkerder blauw de voeten, hoe aantrekkelijker een mannetje is voor de vrouwtjes. Hier is de vonk een tijdje geleden in ieder geval overgeslagen, want een schattig kuikentje van een paar weken oud zit verscholen onder de vleugels van moeders.

Shark!

De volgende ochtend varen we in een uur naar Isla Daphne, een onbewoond rotsachtig eiland waar je goed kan snorkelen. Op de weg ernaartoe worden op goed geluk hengels aan de achterkant van de boot geplaatst om vis te vangen en zowaar weten ze een flinke geelvintonijn binnen te halen. Er vloeit behoorlijk veel bloed en onze gids zegt op een gegeven moment “hier alles eruit, ik wil dit niet te dichtbij de snorkelplek hebben”. Door die uitspraak komt bij mij het besef dat hier natuurlijk niet enkel Finding Nemo-formaat visjes rondzwemmen. We trekken ons wetsuit aan en staan op het punt om het water in te springen als de schipper “shark!” roept. Hij roept het schijnbaar vooral om de gids te informeren, want we gaan alsnog het water in. Het blijkt om een ongevaarlijke zwartpuntrifhaai te gaan, maar het voelt zo tegennatuurlijk om nu in het water te zijn. Wel merken we snel dat de haai zich niks aantrekt van onze aanwezigheid en rustig rondzwemt, waardoor wij ook ontspannen en kunnen waarderen wat voor prachtig dier het is. En ook wel handig, we durven oog te hebben voor al het andere moois in de zee, waaronder zeeschildpadden en superveel gekleurde vissen, zoals de maskerwimpelvis, papegaaivis en lipvis. Tussendoor komen een paar zeeleeuwen ons gedag zeggen en komt een nog grotere rifhaai ook even koekeloeren. Dan is het tijd voor een korte pauze en net als we op de boot stappen zwemt er een reuzenmanta voorbij. Helaas zien we alleen een grote schaduw in de oceaan, maar toch heel vet om te zien.

Op stokjes

Na een versnapering springen we een stukje verderop het water weer in en zien we meer zeeleven. Roodgestipte zeesterren in het koraal en in een gleuf liggen grote zee-egels. Dan schiet er ineens een witpuntrifhaai langs me op nog geen halve meter. Dat laat m’n hart wel even sneller kloppen, maar ook nu is het overduidelijk dat ie niks van me aantrekt. Een paar meter verderop zien we een tiental van z’n vrienden schuilen in een gleuf. Wie zich niet verschuilt is één van de nieuwsgierige zeeleeuwen die zo dichtbij komt dat ie op Maaike botst. Genoeg voor Maaike om richting de boot te zwemmen, maar het is sowieso tijd om op de boot te stappen. We zonnen heerlijk op het dek, terwijl de schipper ons naar een onbewoond eiland met een idyllisch strand vaart. In het zand zien we allerlei kleine holletjes, de schuilkelders van tientallen spookkrabben. Hun ogen staan op een soort van stokjes en hun zintuigen zijn zo goed dat ze terug in hun holletje schieten als we op 10 à 15 meter afstand naar ze toe sluipen om een foto van ze te maken. Ze zijn duidelijk gesteld op hun privacy, maar deze paparazzi hebben een kiekje weten te scoren.

We sluiten de tour af met een wandeling over het strand en zien in de baai nog een grote zwartpuntrifhaai en een vijftal zeeschildpadden die volgens de gids op dit strand hun eitjes leggen. Het is echt belachelijk hoeveel waanzinnige dieren je hier in één dag van zo dichtbij in hun natuurlijke habitat kan bewonderen.

Stranddag

Na een kort uitstapje naar Isla Isabel (waarover meer in ons volgende reisverhaal) hebben we nog een laatste dag op Isla Santa Cruz. We besluiten het even lekker rustig aan te doen na alle drukke dagen en maken er een stranddag van. We nemen een taxibootje naar Alemanes beach, een kleine verscholen baai. Hier bakken we in de zon, lezen een boekje en spelen spelletjes. Dat doen we in de middag nog eens dunnetjes over als we na een stevige wandeling aankomen bij Tortuga bay en Mansa bay. Hier luieren we samen met de leguanen en vele soorten vogels tot de zon ondergaat.