Met van Perlo… in Buenos Aires

Na ruim een maand reizen door Argentinië komen we aan in de hoofdstad, Buenos Aires. Een metropool die in de zestiende eeuw overspoeld werd door Europese immigranten.

Van horen zeggen

Tijdens onze reis door Argentinië hebben we meerdere mensen ontmoet die ons vertelden over Buenos Aires en hoe je je hier maanden kunt vermaken zonder twee keer hetzelfde te doen. We geloven het graag, maar zoveel tijd hebben we helaas niet, want we blijven maar een paar dagen. Wat we ook vaker horen is dat de hoofdstad onveilig zou zijn. Een ouder Argentijns stel, woonachtig in Buenos Aires, tikte Maaike in Córdoba nog op de schouder. Dat ze zoals ze daar open en bloot liep met d’r fotocamera, absoluut niet in Buenos Aires moest proberen. Owja, het dringende advies was ook om de rugtas op de borst te dragen. Met die gedachte stappen we (vooral ik) na de nachtbus behoedzaam met al onze spullen de metro in. Ik kijk de gehele rit wat schichtig om me heen, maar “zelfs” in de metro is er geen vuiltje aan de lucht. Ook als we ‘s avonds in het donker na een hapje en een borrel terug naar ons hostel lopen voelt het veilig.

Pizza

De volgende ochtend gaan we naar de wijk San Telmo, waar op zondag een markt is op plaza Dorrego. Daar spreken we af met twee Nederlandse reiscollega’s van Arno en Feline, Daan en Melissa. Met z’n zessen struinen we de markt af en kunnen nog de laatste minuten meepakken van een tango optreden midden op het plein.

In de middag doen we een free walking tour in het oude centrum, waar we de pracht en praal van Buenos Aires aanschouwen. Majestueuze (regerings)gebouwen, zoals het Colón theater, de nationale bank, het immense congresgebouw, de Obelisk, de metropolitan kathedraal (waar we het toneelstukje van ‘het wisselen van de wacht’ mee mogen maken) en het roze huis (het equivalent van het Witte Huis, alleen hier werkt de president er slechts en woont hij buiten de stad).

Aan het eind van de tour krijgen we een bonus, want we belanden midden in een geinige militaire muziekparade die voor het nationaal historisch museum een act opvoert. We sluiten de dag met z’n zessen af bij een pizzaria. Daar zijn er hier honderden van, wat niet zo gek is want 40 tot 75(!) procent van de Argentijnen heeft Italiaanse voorouders. Het jammere is dat ze hier hun eigen draai aan de pizza hebben gegeven (why the hell would you do that?!), dus wij zijn blij dat we bij een pizzaria eten waar ze de Italiaanse stijl pizza’s serveren.

Boca

De volgende ochtend ontbijten we bij de bekendste koffiezaak van Buenos Aires, café Tortoni. De deuren werden voor het eerst in het jaar 1858 geopend en het was decennia lang de hotspot voor schrijvers en intellectuelen. Het heeft dan ook een decadente uitstraling met dure schilderijen aan de wanden en schitterende kroonluchters aan het plafond. De prijs voor een goede kop koffie valt gelukkig reuze mee.

We lopen vervolgens naar een authentieke binnenmarktplaats met traditioneel Argentijnse eettentjes, gemixt met wereldwijde culinaire invloeden, zoals sushi, grieks en jawel, belgische patat! Tot ontsteltenis van Arno en Feline was nou net dat laatste eettentje gesloten. Verder zijn er verschillende winkeltjes te vinden die onder andere antieke, brocante en toeristische prullaria verkopen. Al met al hangt er een leuk sfeertje. In de middag gaan we naar de wijk genaamd Boca. Een beetje voetbalkenner (wij niet) weet dat midden in deze wijk het stadion van Boca Juniors ligt en hun clubkleuren blauw en geel zie je op elke straathoek wel terugkomen. Op steenworpafstand van het stadion ligt Pasaje Caminito. Kleurrijkere straten dan dit ga je niet vinden en voor de toeristen die hier lunchen wordt een tango opgevoerd. Wij willen liever nog meer van Buenos Aires zien, dus nemen de metro naar de chique wijk Palermo. Misschien niet de handigste keuze, want het is maandag en veel cafés en restaurants zijn vandaag dicht. We kunnen wel een beetje proeven van de sfeer en het is onze laatste avond samen met Arno en Feline, dus we zitten nog tot in de late uurtjes in een Ierse pub.

Kunst

We worden de volgende ochtend behoorlijk brak wakker en doen het rustig aan. We bezoeken het kunstzinnige gedeelte van Buenos Aires, waaronder de La Recoleta begraafplaats (waar we enkel naar binnen gluren want de entreeprijs slaat nergens op), verschillende pleinen en parken met standbeelden. Als blijkt dat we gratis toegang krijgen tot het nationale museum van de schone kunsten nemen we graag een kijkje. De meesterwerken uit binnen- en buitenland zijn uiteraard interessant en kunstzinnig, maar voor mij sprong de tijdelijke expositie er toch echt bovenuit. Onze timing kon niet beter, want de Argentijnse kunstenaar Juan Carlos Distéfano (wie kent ‘m niet…) kwam een kijkje nemen bij z’n eigen expositie. De man heeft aardig wat aan z’n hoofd gehad denk ik, want hij maakt onder andere sculpturen van in elkaar verstrengelde lichamen, die gewelddadige seks lijken te hebben waarbij de man zijn penis (die vervangen is door een pistool) in de mond van de vrouw forceert. Kunst dus… Daarmee sluiten we ons korte bezoek aan Buenos Aires af. We nemen ‘s avonds afscheid van Arno en Feline, want die gaan naar Peru en wij naar de Iguazu watervallen.