Met Van Perlo… naar Bolivia

Na zes weken laten we Argentinië achter ons en vertrekken naar Bolivia. Onze eerste stop is Tupiza, een gemoedelijke stad tussen de terracotta-gekleurde bergen.

Grens

Om vanaf Puerto Iguazu naar Bolivia te komen moeten we we maar liefst 37 uur(!) in de bus zitten. We hebben twee keer een korte overstap en komen na 30 uur rond de middag aan in Salta. Daar zijn we eerder geweest, dus we weten een goed hotel waar we een nacht kunnen slapen. Toevallig zijn Daan en Melissa ook in Salta en we pakken samen een terrasje (ook om te vieren dat HC Alphen Heren 1 kampioen is geworden!). Dat vieren we tegelijk met een belangrijke overwinning van Boca Juniors, die in deze stad (ook al zijn we ver van Buenos Aires verwijderd) uitgebreid wordt gevierd. De volgende ochtend vertrekken we naar de Boliviaanse grens bij het dorp La Quiaca, dat op 3450 meter hoogte ligt. En dat voelen we als we aankomen. Onze hartslag schiet omhoog, we zijn licht in ons hoofd en onze lijven zijn trillerig en slap. In die hoedanigheid staan we in de rij te wachten om de grens over te gaan. Het is enigszins amateuristisch opgezet en het is niet duidelijk in welke rij we nou moeten aansluiten. Ondertussen aanschouwen we een frappant tafereel. Honderden mannen en vrouwen rennen non-stop met gevulde en lege karretjes heen en weer over de landgrens. Het ziet er echt uit als slavenwerk. Ik gok dat hun werk is om vrachtwagens in het ene land leeg te halen en in het andere weer te vullen, zodat de vrachtwagens zelf niet de landgrens over hoeven. Na anderhalf uur mogen we eindelijk de grens over. Daar ruilen we onze laatste Argentijnse pesos in voor bolivianos en nemen we een busje naar Tupiza.

Bolhoedje

Tupiza ligt “slechts” op 2800 meter, maar we voelen nog steeds aan onze lichamen dat ze dit niet gewend zijn. Sowieso heeft Maaike een luchtweginfectie te pakken, dus in combinatie met de hoogte is dat helemaal niet fijn. We willen hier eigenlijk twee dagen acclimatiseren en dan een vierdaagse tour doen naar Uyuni, maar Maaike voelt zich echt niet goed. We besluiten net zo lang in Tupiza te blijven, totdat Maaike zich goed genoeg voelt om de tour te doen. Gelukkig hebben we een dakterras waar het lekker vertoeven is in de zon en vanwaar we een mooi uitzicht hebben over de stad en de bergachtige omgeving. Op een rustig tempo verkennen we Tupiza en een paar dingen vallen gelijk op. Ten eerste zijn de mensen hier enorm gastvrij en behulpzaam. De receptionist van ons hotel loopt helemaal met ons mee om een Boliviaanse simkaart voor ons te regelen en overal waar we de richting vragen doen ze hun uiterste best om ons te helpen. Dat is meteen het andere ding wat opvalt. Ze praten hier zooo veel duidelijker dan in Chili en Argentinië. De uitspraak is “normaler” en het beste; ze spreken velen malen langzamer. Echt fijn. Het leukste wat verder opvalt is de gemoedelijke en fijne sfeer die in het stadje hangt. Misschien komt het door alle kleine winkeltjes, of door de (met name wat oudere) Boliviaanse vrouwen die hier over straat lopen in traditionele kleding, bestaande uit een kleurrijke rok, dikke kousen, zwarte schoentjes en een bolhoedje bovenop hun lang en gevlechte haar. Ook worden we vrolijk van het centraal gelegen parkje met felgele bankjes, versierde tegeltjes en de bescheiden kerk.

Test

We zijn naar Tupiza afgereisd om vanaf hier een tour te doen door het zuidwesten van Bolivia. Er zijn hier meerdere touroperators, maar we hebben goede verhalen gehoord over de organisatie “La Torre Tours”. We gaan langs en hebben gelijk een goed gevoel bij ze. Dat wordt de dagen daarna alleen maar versterkt, want Maaikes ziektebed duurt voort en de eigenaar van Torre Tours biedt hulp aan, aangezien zijn vrouw en vader allebei in het ziekenhuis werken. Gelukkig is de hulp niet nodig, want Maaikes gesnotter wordt iets minder. Vanaf ons dakterras kunnen we een jezusbeeld zien staan, dat vanaf een heuvel aan de rand van de stad op de stad neerkijkt. Een wandeling daar naartoe lijkt ons een goede test om te kijken hoe Maaikes lichaam op de wandeling reageert. We hebben vanaf de heuvel een mooi uitzicht over de omgeving en het mooiste van alles is dat Maaike zich goed voelt. Yeah! We kopen allebei een donsjas voor de aankomende tour en na zes nachten in Tupiza is het eindelijk zover. De vierdaagse tour kan beginnen!