Met van Perlo… in Bariloche

Bariloche is een stadje midden in nationaal park Nahuel Huapi en ligt aan het gelijknamige meer. Het wordt gezien als het noordelijkste punt van Patagonië en is een geliefde bestemming voor de welgestelden.

Esquel

Vanaf de grensovergang tussen Chili en Argentinië rijden we in het retro gele busje en met onze Nederlandse vrienden richting het dorp Esquel. Ons Argentijnse avontuur is nog maar net begonnen als we door drie politiemannen staande worden gehouden. Maaike zit op het bed achterin en we zien de bui al hangen dat we daar commentaar en een boete voor krijgen. We blijven vriendelijk lachen en werken mee met de paspoortcontrole die we nog geen kwartier geleden ook al hebben gehad. Tot onze opluchting zijn de agenten goedgezind en mogen we gewoon doorrijden. In Esquel scheiden onze wegen, maar niet voordat Bram en Sanne ons tijdens de lunch uitleggen hoe je in Argentinië je kosten drastisch kan verminderen (waarover later meer). Contant geld is in ieder geval een must, dus we wisselen onderling alvast wat geld uit, want wij hebben nog veel Chileense pesos over die zij later kunnen gebruiken en zij hebben nog veel Argentijnse pesos. De rest van de dag regelen we een nieuw simkaartje, de busrit naar Bariloche en struinen we door de winkelstraten. De volgende dag ontspannen we in het gras naast het hostel en genieten we van de zon en de veel aangenamere temperaturen aan deze kant van het Andesgebergte.

Chocoladereep

Dan is het tijd om naar Bariloche te gaan. We hebben het niet bewust getimed, maar we zijn er precies tijdens het Paasweekend en dat is helemaal top. Bariloche staat namelijk bekend om z’n chocolade. Ze nemen Pasen hier dan ook heel serieus en in het centrum struikel je over de grote geschilderde paaseieren. De gebouwen (die je laten voelen alsof je in een Oostenrijks wintersportdorp bent) zijn versierd met strikken en Paashazen. De brede winkelstraat is in het midden met dranghekken afgezet, want als de avond valt starten ze daar met de poging om het wereldrecord van de langste chocoladereep te verbreken. Mensen verzamelen zich al vroeg rond de hekken, dus wij zien uiteindelijk niet veel meer dan een heeeele lange witte tafel en vlaggetjes die aangeven dat de reep maar liefst 210 meter lang wordt. Impressive. We weten geen stukje van dit wereldrecord te bemachtigen om ‘m op te eten, maar gelukkig zijn er genoeg chocoladewinkeltjes waar we uit kunnen kiezen om een doosje zalige zoetigheid samen te stellen.

Western Union

Bariloche is geen goedkope stad en zeker niet tijdens Pasen. We hebben dus geld nodig, contant geld wel te verstaan. Western Union, een bank, is daarbij je grootste vriend. Je kan bij die bank geld naar jezelf overmaken in euro’s en zeggen dat je die in Argentijnse pesos persoonlijk op komt halen bij één van hun loketten. De wisselkoers is dan ineens niet meer de officiële wisselkoers, maar bijna twee keer zo voordelig. Dat is pas zaken doen. Dit hele geintje is volkomen legaal (vanwege de extreem hoge inflatie) en staat bekend als de “blue dollar”. Het voelt heel apart en omslachtig, maar wel de moeite waard om ons geld op die manier te regelen en even in de rij te staan.

Op rolletjes

Het is dit Paasweekend extreem goed weer en we hadden gisteren al gezien dat er aan de rand van het meer een skateboardtoernooi werd gehouden. We nemen een kijkje en zijn het gelijk eens over één ding. Ze hebben de jeugd hier de meest fantastische plek gegeven. Het uitzicht is werkelijk belachelijk idyllisch en het skatepark zelf is ook nog eens groot en netjes onderhouden. We vermaken ons meer dan prima in het gras en in de zon, terwijl we kijken naar de jongens en meiden die hun beste trucs laten zien. In de avond eten we bij Chimi, een heerlijk restaurant voor veganisten en vegetariërs. De energie die we daar opdoen kunnen we de volgende dag goed gebruiken.

We springen namelijk op de mountainbike om “het kleine rondje”, oftewel circuito chico, te bewonderen. Het is een veelal slingerende, heuvelachtige, verharde weg langs verschillende meren en oogstrelende uitzichten. Met 50 kilometer per uur zoeven we naar beneden en stapvoets in de laagste versnelling zwoegen we onszelf bergop. We drinken koffie bij een restaurant waar ze, zo lijkt het, een Paas vreetfestijn aan het voorbereiden zijn. De grote bakken vlees en groenten staan al klaar en ze maken een geïmproviseerde barbecue van een paar vierkante meter. We fietsen door naar een magnifiek uitzicht over de meren en bergen met op de voorgrond een valk. Maaike wacht minutenlang geduldig om een foto van de valk in actie te maken, maar precies op een moment van onoplettendheid vliegt de valk naar een andere boom en uit ons zicht. Balen. Een paar kilometer verderop lunchen we bij een restaurant met panoramisch uitzicht. Je kan het slechter treffen. We vervolgen onze rit en rijden langs het heerlijk rustige “lago Escondido” (verborgen meer), waar de kleur van rode bladeren van de bomen aan de rand van de bergtop weerkaatsen in het spiegelgladde water. De laatste kilometers komen we nog langs llao llao, een beroemd vijfsterrenhotel waar mensen met veel te veel geld tot rust kunnen komen en kunnen genieten van de oogverblindend mooie omgeving. Wij gaan als plebs met de letterlijk (ja, echt letterlijk) propvolle lokale bus terug naar ons simpele maar fijne appartement. We hebben niks te klagen, want we genieten steeds meer van onze reis.