Twee jaar geleden spraken Maaike en ik naar elkaar uit dat we dolgraag voor onbepaalde tijd op wereldreis zouden willen. Hoewel we nog maar kort een relatie hadden, merkten we bij elkaar dat de ondertoon van het opgegooide idee behoorlijk serieus was. Het eerste zaadje voor een wereldreis met z’n tweeën was in ieder geval geplant. We waren ons er wel van bewust dat dit soort toffe ideeën maar al te vaak wegens praktische redenen of bezwaren in de ijskast worden gezet…of zelfs verdwijnen. Maaike deed op dat moment naast haar werk nog twee studies en ik volgde een tweejarig traineeship, dus op zich waren dat al twee redenen om de ijskastdeur alvast open te trekken. Maar het hield ons idee niet tegen, het gaf ons juist een (tijd)stip op de horizon. We spraken af: ‘Nadat we onze onderwijsverplichtingen hebben afgerond pakken we de backpack en stappen we op het vliegtuig en in de tussentijd kunnen we geld sparen en rustig alles voorbereiden!’
We hebben ons idee van een wereldreis uiteraard gedeeld met onze directe omgeving. Met name het afgelopen jaar drong het bij de meesten wel door dat we echt op wereldreis willen. De reacties zijn eigenlijk alleen maar positief geweest. Het grappige vind ik dat tegelijkertijd veel familie, vrienden en collega’s vragen stellen, waarin hun eigen praktische bezwaren of angsten voor het maken van een wereldreis doorschemeren. ‘Zeg je dan gewoon je baan op?’, ‘hoe kom je dan aan geld?’, ‘wat doe je met je gekochte appartement?’, ‘dan wacht je dus met kinderen krijgen tot na je reis?’, ‘kan rond de wereld reizen nu wel met corona dan?’. We zouden liegen als we onszelf die vragen niet hebben gesteld en we hebben met z’n tweeën onderling velen avonden op de bank gepraat over de beren die we op de weg zagen (ik zie ze meer en groter dan Maaike overigens).
Maar uiteindelijk is het simpel, we willen op reis. Dus voor alles is een oplossing te bedenken. En dan komen we misschien wel bij de interessantste vraag. Waarom willen we op reis? Een enkeling heeft ons die vraag gesteld. Soms met een licht cynische ondertoon. ‘Ga je dan jezelf ontdekken?’. Ik denk dat reizen om “jezelf te ontdekken” in essentiële zin hetzelfde is als naar het einde van de regenboog lopen. Dat neemt niet weg dat je door te reizen nieuwe ervaringen opdoet. Ervaringen die je veranderen, die je anders naar de wereld laten kijken, ervaringen die je waarschijnlijk meer bij de uitersten van je emoties brengen. Is dat jezelf ontdekken? Of is dat de wereld ontdekken? Of zijn die twee ontdekkingen onlosmakelijk met elkaar verbonden? Ik kwam laatst een quote tegen die de reden om te reizen voor mij wel samenvat. “We reizen, niet om aan het leven te ontsnappen, maar om het leven niet aan ons te laten ontsnappen”. Een hoog Pinterest-gehalte, ik weet het…en hij kan zo naast de tekst ‘Home is where your heart is’. Maar toch…
En na al deze zweverigheid is het goed om ook weer te landen. Want laten we eerlijk wezen, het is ook gewoon heerlijk om amper verplichtingen te hebben, niet te hoeven werken en extreem veel tijd met je geliefde door te brengen.
Op de vragen die onze vrienden, familie en collega’s hebben gesteld over onze reisplannen en voorbereidingen geven we antwoord in onze volgende blog(s). Heb jij nog een vraag over onze reisplannen en/of voorbereidingen? Laat het ons dan weten.
Mooie start van het blog. De wens om te gaan reizen is herkenbaar en de motivatie ook. Jullie gaan natuurlijk in een hele andere levensfase dan wij onze reis maakten. Ik ga jullie vreselijk missen, maar we hebben vele mogelijkheden om contact te houden. Jullie blog wordt vast fantastisch. Sanders talent om te schrijven kan hij nog verder ontplooien.