Met Van Perlo… in Auckland

Het is tijd voor het land dat bovenaan mijn bucketlist staat, Nieuw-Zeeland. We zijn heel nieuwsgierig hoe de ongerepte natuur en Maori cultuur hier is. Maar eerst is het tijd om even een week rustig aan te doen in Auckland.

Ommetje

Vanaf Brisbane vliegen we in drie uur naar Auckland. Het voelt veel korter, want we zitten in het vliegtuig naast Sam. Hij is in de dertig, een Kiwi (Nieuw-Zeelander) en weet ons van alles over het land te vertellen en geeft alvast handige tips voor onze week in Auckland en onze roadtrip daarna. Vanaf de luchthaven van Auckland willen we met het OV naar de binnenstad. Lekker goedkoop. De eerste buschauffeur spreekt echter enkel Maori en gebrekkig Engels, dus we stappen een beetje op de gok een bus in. Super goed idee. Zigzaggend gaan we door wijken heen, waardoor het allemaal langer duurt dan verwacht. We zien het maar als sightseeing, hoewel het ondertussen donker is geworden, dus zoveel krijgen we niet mee van de havenstad. Met een flink ommetje komen we aan in het centrum van de “City of Sails”. Het valt ons gelijk op dat hier aardig wat zwervers op straat rondhangen, maar onveilig voelt het gelukkig niet. Wat ook niet te missen is, is dat de straten hier op veel plekken steil omhoog of naar beneden lopen. Met volle bepakking voelen we dat wel in onze benen en zijn blij als we de tassen in onze hotelkamer neerploffen. De volgende dag hebben we gelijk een afspraak gemaakt bij een tweedehands campervanboer. We willen de komende drie maanden namelijk met een eigen busje door het land touren (als voorproefje op onze reisplannen in Europa). Na een goed gesprek en heel wat wikken en wegen, kiezen we voor een recent opgeknapte Mitsubishi. Dat hebben we sneller geregeld dan gedacht! We moeten nog wel even wachten tot de laatste reparaties zijn uitgevoerd en de campervan door de keuring komt. Dat geeft ons mooi de tijd om leuke plekjes in Auckland te bezichtigen.

C-diploma

Onze dagen bestaan voor een groot gedeelte uit het bezoeken van koffie- en vegan eettentjes (vooral de pad thai valt in de smaak bij Maaike). In die tentjes krikken we het aantal uren schermtijd per dag flink op, want we hebben behoorlijk wat “werk” in te halen. Als we door de stad lopen is er één gebouw dat niet te missen valt, de Sky Tower. ‘s Avonds wordt ie in allerlei kleuren verlicht en je kan de toren ook in om de stad vanaf boven te bekijken. Daar hangt wel een prijskaartje van zo’n €20,- p.p. aan. Vinden wij overdreven veel. Als we de campervan hebben gaan we wel een keer naar een berg of vulkaan voor een uitzicht over de stad. We hebben wel geld over om de nieuwe Avatar film “The way of water” in de IMAX 3D bios te zien. En daar hebben we absoluut geen spijt van. We worden drie uur lang meegezogen in een andere wereld met hele vette effecten. Een dikke aanrader! Een ander uitstapje is naar Tepid Baths, een zwembad in de stad waar we even lekker baantjes kunnen trekken. Maaike maakt van de gelegenheid gebruik en waagt een poging om mij fatsoenlijk te leren zwemmen (ook al heb ik schijnbaar wel ooit m’n C- diploma gehaald). Een noemenswaardige borst- of rugcrawl zit er nog niet echt in, maar ik spartel wel wat minder in het water.

Sam the Van

We meeten ook nog met bekenden. De ene avond met Esther, een collega van Maaike en de volgende avond met Sam, onze reisgenoot in het vliegtuig van Brisbane naar Auckland. We hebben met ‘m afgesproken in de haven bij Good George North Wharf. Dit is duidelijk het fancy gedeelte van de stad met dure boten aan elke ligplaats. We doen een lekker bierproeverijtje in de zon en praten over de Nieuw-Zeelandse geschiedenis, cultuur en de Maori. Het was ons al opgevallen dat er in het OV zowel in het Maori als Engels wordt omgeroepen, dus de verhoudingen lijken hier beter te zijn in vergelijking met Australië en de Aboriginals. We zijn benieuwd hoe we erover denken aan het einde van onze trip door Nieuw-Zeeland. We kunnen Sam ook wat leuks vertellen. Onze campervan hebben we namelijk naar hem vernoemd, “Sam the Van”. Oké, en een beetje naar de echte held in de film The Lord of the Rings. En daarbij, “Sam the Van” bekt ook wel lekker. Helaas moeten we uiteindelijk wat langer op Sam the Van wachten dan gehoopt, want de ongebalanceerde remmen komen niet door de keuring. Op de dag dat we Sam the Van mogen ophalen zit het ook niet helemaal mee. Het is chaos in het OV, dus we zijn uren onderweg om ‘m op te halen. Bij aankomst zijn we al redelijk gaar, maar het lijkt een lange dag te worden. Een fikse regenbui legt namelijk een lekkage van Sam bloot en we zijn tot in de late uurtjes bezig om dat te fiksen.

Hit the road!

Sally, een superlieve vrouw is onze reddende engel. Een ander backpackend stel logeert bij haar en zij komen op dezelfde plek hun campervan ophalen. Sally geeft aan dat we van harte welkom zijn om vannacht bij haar te slapen als dat nodig is. We nemen het aanbod maar wat graag aan. Sally woont met haar man Laurance in een prachtige woning in het heuvellandschap in Whitford. Ze verbouwen hun eigen groente in hun tuin en verkopen een deel daarvan, waaronder courgettebloemen, aan plaatselijke restaurants. Wij mogen van al het gereedschap in de garage gebruik maken, dus we doen twee dagen opknapwerk en inkopen voor Sam. Al het gedoe met de campervan heeft de planning wel een beetje in de war gegooid. Maar hé, what’s new… We zijn behoorlijk gaar maar wel blij dat we nu echt kunnen starten met onze roadtrip. Zoals Sally roept terwijl ze ons uitzwaait en wij de oprit afrijden: “Hit the road!“.