Met Van Perlo… in Huacachina

In Huacachina crossen we als een achtbaan door de woestijn, sandboarden van duinen af en genieten van de zon bij het zwembad.

Fluit

We dachten een nachtbus te hebben van Cusco naar Ica die niet dwars door de Andes zou rijden, but boy were we wrong… Het betekent voor ons (zoals wel vaker in Peru) een onrustige en slingerende nacht. Bij aankomst in Ica nemen we gelijk een taxi richting het dorp Huacachina. Het is een oase aan de rand van de Ica woestijn. De oase is omringd door toeristische eettentjes, ho(s)tels en bedrijfjes die allemaal hetzelfde aanbieden, namelijk buggyrijden en sandboarden in de woestijn. Dat is dan ook gelijk alles wat je hier kunt doen, dus we regelen meteen dat we die activiteiten vandaag kunnen doen. Rond vier uur ‘s middags is het zover. We stappen in een buggy en moeten onszelf door middel van een 3-puntsriem goed vastbinden. Dat belooft wat.

Headfirst

De chauffeur vlamt de buggy de woestijn in, waarbij de motor zoveel toeren maakt dat ie een fluitend geluid maakt. We stuiteren door het zand richting de eerste hoge duin en het voelt alsof we met rap tempo omhoog getakeld worden in een achtbaan. De neus van de buggy kantelt over de rand en we klappen met hoge snelheid naar beneden. Maaike vindt het nogal spannend en doet net alsof ze het niet meemaakt door d’r ogen dicht te doen. Na een wilde rit stoppen we op de top van een hoge zandberg en is het tijd voor een nieuwe adrenalinestoot. We gaan sandboarden! De manier om beneden te komen op een sandboard (wat hetzelfde is als een snowboard maar dan is de ondergrond…juist, je snapt ‘m) is door op je buik en headfirst om het board te gaan liggen. Eerst worden onze boards nog wel even gewaxt, zodat we extra hard de zandberg afroetsjen. Natuurlijk houden we de beentjes goed in de lucht, zodat we de maximale snelheid halen.

Na die geinige glijpartij is het tijd voor ontspanning en bekijken hoe de zon achter de woestijnduinen verdwijnt. Met een spectulaire dollemansrit in de avondschemering scheuren we weer terug naar Huacachina. Het eerste wat we doen als we terug zijn in het hostel is douchen, want het zand zit letterlijk in de oren en tussen de bilnaad.

Zon

De volgende dag doen we lekker niks. Dat is sowieso een tijd geleden en de temperatuur hier is zeer aangenaam in vergelijking met de kou in Cusco en de klamme hitte in Puerto Maldonado. De zwembroek en bikini stoffen we af en we vermaken onszelf op een ligbedje bij het zwembad. In de namiddag wandelen we naar de hoogste zandduin direct naast de oase. Het is nog een beste klim door het losse zand naar de top, maar het uitzicht over de woestijn tijdens de zonsondergang is waanzinnig en sereen. De volgende dag reizen we door naar onze volgende bestemming Huaraz, weer de geliefde bergen in.