Met Van Perlo… in Arequipa en de Colca Canyon

We zeggen het bewonderingswaardige Bolivia vaarwel en maken kennis met Peru door achtereenvolgens Puno, Arequipa en de Colca Canyon te bezoeken. Een mooi begin van onze reis door Peru.

Altijd lente

Vanaf de grens met Bolivia nemen we een colectivo naar Puno, een stad aan de Peruaanse kant van het Titicacameer. De stad is niet heel boeiend, maar we merken al wel snel dat het eten hier beter is dan in Bolivia. We verwennen onszelf met lekkere sushi als avondmaal en nemen de volgende dag alweer de bus naar Arequipa. De bus vertrekt op tijd, maar stopt onderweg dermate vaak om nog te proberen wat stoelen te vullen dat de lokale mensen het snel zat zijn. Als de buschauffeur voor de zoveelste keer stopt slaan ze zelfs op de ramen, stampen met hun voeten op de grond en schreeuwen “VAMOS! VAMOS!” Wij weten niet wat normaal is, dus ondergaan alles een beetje onwennig en ongemakkelijk. Als de vaart er eenmaal inzit hebben we prachtig uitzicht over valleien, vulkanen en een groot meer in het steppelandschap. Na een paar uur komen we aan in Arequipa, de stad van de eeuwige lente. Het is de volgende dagen inderdaad een heerlijk weertje om door te stad te struinen. Over het centrale plein met de imposante Basilica kathedraal, langs karakteristieke gebouwen zoals het zestiende-eeuwse Santa Catalina klooster en richting het Plaza de Yanahuara met een parochiekerk en een uitkijkpunt richting de Misti vulkaan. Met de schoenen uit en onder het genot van een alcoholische versnapering genieten we op een dakterras van de ondergaande zon en we eten meermaals bij El Buda Profano, een vegan sushi tent waar we ons helemaal rond eten. Ja, Arequipa bevalt ons wel.

Llahuar

Na twee dagen Arequipa vertrekken we voor we voor een driedaagse wandeling naar de Colca Canyon, althans dat is het plan. Als we aankomen bij het busstation wordt ons verteld dat er al de hele dag een staking gaande is en dat niet duidelijk is of de bussen rijden. We wachten samen met andere toeristen rustig af en na een uur blijkt dat de bus toch vertrekt. Gelukkig! Via een sluiproute komen we Arequipa uit en ‘s avonds komen we aan in het dorpje Cabanaconde. De volgende ochtend dalen we af de vallei in. We zien meerdere condors langs de rand van de vallei zweven en merken dat de temperatuur al snel oploopt. Dus is het fijn dat we rond het middaguur al aankomen bij het dorpje Llahuar waar we vannacht slapen. Bij de lodge en aan de rand van de Colca rivier liggen meerdere hotsprings waar we de hele middag in dobberen en van de zon en de immense vallei genieten. ‘s Avonds is het minder fijn vertoeven, want we krijgen het slechtste eten voorgeschoteld van onze hele reis. Een vletse maissoep en een soort quinoa pap/drap met boter en rijst. We probeerden het nog wat aan te kleden met een pisco sour (hét alcoholische drankje van Peru), maar ook die wisten ze hier te verpesten. Zonde.

“Peligroso”

Om niet in de hitte te lopen, staan we de volgende dag vroeg op en wandelen samen met Ruby, een Nederlandse meid, richting onze volgende slaapplek in de Colca Canyon, Sangalle. De vrouw van de receptie zegt dat bepaalde paden richting Sangalle zijn afgesloten, maar welke dat zijn en waarom is niet echt duidelijk. Halverwege onze wandeling zien we inderdaad een pad dat afgesloten is met linten met “peligroso” (betekent: gevaarlijk) erop. Een man in een fluorescerend hesje staat ernaast, dus we vragen welk pad we dan moeten nemen om bij ons verblijf te komen. “Hier naar beneden” zegt ie, terwijl hij wijst naar het pad dat met linten afgezet is. We snappen er vrij weinig van, maar als hij het zegt zal het wel oké zijn. Het eerste stuk van het pad is onaangenaam steil, maar al snel is het een normaal pad. Ondertussen wordt het warmer en warmer en Maaike trekt het niet zo goed. De laatste kilometer moet Maaike meerdere keren noodgedwongen stoppen op de sporadische schaduwplekken die we tegenkomen. Het is dan ook een verademing als we aankomen in Sangalle, een oase in het midden van de Colca canyon. Hier ontspannen we bij het zwembad en gaan vroeg naar bed, want morgen wacht ons een pittige klim omhoog, de canyon uit. Om kwart voor zes gaat de wekker, zodat we het drie uur non-stop ‘traplopen’ in de schaduw kunnen doen. We timen het perfect, want we wandelen de weg omhoog nagenoeg geheel in de schaduw en op het moment dat we in Cabanaconde bij de bushalte aankomen, staat de bus terug naar Arequipa op het punt van vertrekken. Vanuit de bus hebben we een fabuleus uitzicht over de vallei. Na een paar dagen matig eten verwennen we onszelf in Arequipa met…je raadt het wellicht al…vegan sushi! We rusten een dagje uit en nemen vervolgens de nachtbus naar onze volgende bestemming in Peru, Cusco.